Skip to main content
ΚΟΙΝΕΣ ΟΡΘΟΠΑΙΔΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ - ΠΑΘΗΣΕΙΣ

Εντεροπαθητικές αρθρίτιδες χωρίς σαφή συμπτωματολογία από το πεπτικό

Πανελλήνιο Συνέδριο Πολλαπλής Σκλήρυνσης - Ορθοπαιδικές Παθήσεις σε ασθενείς με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας

Μαι 2005: Θ. Αρναούτη, Ε. Καραδήμας, Γ. Κυρίτσης, «Εντεροπαθητικές αρθρίτιδες χωρίς σαφή συμπτωματολογία από το πεπτικό» στο 4ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ιδιοπαθών Φλεγμονωδών Νοσημάτων του εντέρου (Θεσσαλονίκη 27-28 Μαίου 2005)

Ο όρος εντεροπαθητικες αρθρίτιδες αναφέρεται σε αρθρίτιδες, που σχετίζονται με την ελκώδη κολίτιδα και τη νόσο του Crohn. Τόσο η νόσος του Crohn, όσο και η ελκώδης κολίτιδα, μπορεί να συνοδεύονται από ενοχλήματα στις περιφερικές αρθρώσεις, τις ιερολαγόνιες, και την σπονδυλική στήλη.

Σκοπός

Σκοπός της μελέτης είναι να δείξει ότι: (1) οι εντεροπαθητικες αρθρίτιδες δεν είναι σπάνιες, (2) οι πάσχοντες δύσκολα θεραπεύονται αν δεν λάβουν αγωγή για την νόσο του πεπτικού συστήματος και (3) μερικές φορές δημιουργούνται παρενέργειες από την χορήγηση ακατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής.

Υλικό-Μέθοδος

Η μελέτη αναφέρεται σε 17 ασθενείς, οι οποίοι προσήλθαν κατ’ επανάληψιν στα Εξωτερικά Ιατρεία της Ορθοπεδικής κλινικής κατά την τελευταία τριετία (2001-2004) παραπονούμενοι για επώδυνες αρθρώσεις κυρίως των κάτω άκρων (γόνατο, ποδοκνημικη και ισχίο) και σπανιότερα των άνω άκρων ή του κορμού. Οι περισσότεροι από αυτούς παραπονούντο για πόνο και οίδημα της κατά γόνυ άρθρωσης. Ο εργαστηριακός έλεγχος έδειχνε αυξημένη ΤΚΕ, αρνητικό ρευματοειδή παράγοντα και παρουσία άσηπτης φλεγμονής στο ληφθέν αρθρικό υγρό.

Η αρθροσκόπηση, στην όποια υπεβλήθηκαν 10 από τους ασθενείς αυτούς, επειδή παρατηρήθηκε συμμετοχή του γαστρεντερικού συστήματος με άτυπη σημειολογία, κρίθηκε αναγκαίος ο ενδοσκοπικός έλεγχος του πεπτικού τους συστήματος με γαστροσκοπηση ή και κολονοσκοπηση, ο οποίος αποκάλυψε αλλοιώσεις του βλεννογόνου ενδεικτικές της νόσου του Crohn και επιβεβαιώθηκαν με την ιστολογική εξέταση. Περαιτέρω έλεγχος με σπινθηρογράφημα με σεσημασμένα λευκά αιμοσφαίρια με Tc-99m (Leukoscan) έδειξε αυξημένη συγκέντρωση του ραδιοφαρμακου στις προσβεβλημένες αρθρώσεις καθώς επίσης και στο έντερο.

Οι ασθενείς έλαβαν κατάλληλη αγωγή για το γαστρεντερικό σύστημα με ελάχιστα ή καθόλου χορήγηση των συνηθισμένων αντιφλεγμονωδών σκευασμάτων με καλή ανταπόκριση στις προσβεβλημένες αρθρώσεις. Σοβαρές παρενέργειες από την προηγηθείσα χρόνια αντιφλεγμονώδη αγωγή παρατηρήθηκαν σε 2 από τους ασθενείς της μελέτης.

Συμπέρασμα

Οι εντεροπαθητικες αρθρίτιδες φαίνεται ότι δεν είναι σπάνιες στην καθημερινή ιατρική πρακτική και πρέπει να τις λαμβάνουμε πάντα σοβαρά υπόψη στη διαφορική διάγνωση των αρθριτικών νόσων, όταν οι ασθενείς είναι σχετικά νέας ηλικίας, με περιοδικές κρίσεις που δεν ελέγχονται από τα συνήθως διδόμενα αντιφλεγμονώδη σκευάσματα και αναφέρουν είτε χρόνια πεπτικά ενοχλήματα, είτε πεπτικά ενοχλήματα σχετιζόμενα με την λήψη των αντιφλεγμονωδών.